Yıl 1993.  Ankara’dan beş gazeteci arkadaş Japon Gazeteciler Cemiyetinin davetlisi olarak Japonya’dayız….Otele yerleştikten sonra Cemiyeti ziyarete gittik. Bura da  Japonya  ile ilgiligeniş bir brifing verdiler. Japonya’da gazetelerin nasıl çıkarıldığını hangi koşullarda basıldığını ayrıca bürokrasi konusunda da bilgi verdiler. Japonya’nın en trajlı gazetesinin bir kentten kente giderken trende basıldığını orda öğrendik… Ayrıca iş konusunda ülke çapında bir sınav yapıldığını bu sınava girenlerin aldıkları puanlara göre özel veya kamu sektörüne  sınavı gerçekleştiren merkez  tarafından yerleştirildiğini  öğrendik. Çok güzel bir sistemdi. Herkes kendinin torpili idi ayrıca kimse kimsenin adamı değili….
Sistem çok güzeldi ve herkese eşit olarak uygulanıyordu… Kimsenin arkasında bir kimsenin bulunmasına gerek yoktu.. Herkes bileğinin hakkı ile işe giriyordu….Yurda dönüşte bu sistemi anlatmaya çalıştım siyasilere… Bizde de adına KPSS denilen bir sistem vardı ve özellikle eğitimciler  bu sistemden memnundu… İmtihana giren her öğretmen adayı mutlaka bir yerlere atanıyordu….
Ama aradan geçen süre için de her güzel uygulamayı   dejenere  ettiğimiz gibi bunu da dejenere ettik… Sınav sonrası araya bir mülakat koyduk ve bütün  sistemin canına okuduk.. Bu mülakat sayesinde sınavı kazananlar değil, iş başındaki iktidara yakın olanlar işe girmeye başladı….
Bir güzel uygulama delinmiş ve herkesin şikayet  ettiği ucube bir sisteme dönmüştü…
Bu tek örnek… Bu arada değişik zamanlar da ve sıklıkla yapılan yasal düzenlemeler ve bazı kanunlardaki değişiklikler de bir çok alanda işlerin arap saçına dönmesine neden olmaktadır.. Herhalde dünyada  yürürlükteki yasaları üzerinde sık sık değişiklik yapan ülke yoktur diye düşünüyorum..
Yıllar önce bir yerde okuduğum güzel bir söz ile yazımı bitirmek istiyorum.. “Bir ülke de yaslarda ne kadar çok değişiklik yapılıyorsa o ilke de işler iyi gitmiyor demektir… İşlerin düzgün  ve istikrarlı gittiği ükelerde kanunlarda değişiklik yapmaya gerek yoktur”