Artun TALAY
[caption id="attachment_261851" align="alignright" width="258"]
Artun TALAY
[caption id="attachment_261851" align="alignright" width="258"]
Yusuf Eldek[/caption]
Demirspor demek Devlet demir yolları demekti. Yusuf Eldek çok katkıda bulundu.
Atletizm sahasına geldiğinizde ilk görülen kişiydi.
Sahanın tozunu yutan insanları , yaşarken yalnız bırak. Ölünce cenaze namazını kıl, göm. Bu kadar mı?
Köre kırmızıyı anlatabilir misin ?
Aşkın Tuna: Yusuf Eldek 1955’lerde orta ve uzun mesafede milli oldu. Her yarışa ciddi hazırlanırdı. Devamlı sahadaydı. İlk göze çarpan kişiydi , sonra hakemlerin hocası oldu. Çok sakin , kimseyle kavgalı ve küs değildi. Allah rahmet eylesin.
Armağan Darılmaz: Yusuf Eldek soylu ahlakına sahip spor basınıyla iyi diyalog kuran birisiydi. Nitelikli hakem yetiştirilmesine önem verirdi. Yetişmemde onun çok etkisi olmuştur. İnsanlara yardım etmeye bayılırdı. Allah rahmet eylesin.
Muharrem Dalkılıç: Bilinmeyenler Yusuf Eldek’e sorulurdu. Sporcuyken ve yöneticiyken herkes tarafından iyi arkadaş olarak kabul edildi. Ben Federasyonu Başkanıyken Özcan Kutlu istatistiklere , Yusuf Eldek hakemlere bakardı. Allah rahmet eylesin.
Merdol Gerçin : Yusuf Eldek, Cahit Önel, Turan Göker, Nejat Kök,Ekrem Koçak, Osman Coşgül gibi marka isimlerle yarışırdı. Daha sonra Muharrem Dalkılıç bu gruba eklendi. 1950-1960 atletizmin altın yıllarıydı.
Yusuf Eldek’le birlikte atletizm bir duayeni daha kaybetti. Herkes tarafından sevilen , temiz kalpli Yusuf Eldek hep atletizmin içinde oldu.
Bakanlık , Genel Müdürlük ve Federasyon bir envanter çıkarmalı. Yaşlı sporcular neredelerse bilinmeli ve onlarla ilgilenmeli.
İnal Mağnel’e, Çetin Şahiner’e , Yusuf Eldek’e kurumsal olarak sahip çıkılmalı.
Sahanın tozunu yutmuş bu insanlar terkedilmiş vaziyette ölümü bekler halde bırakılmamalı. Ayda bir kez kamu adına onlarla ilgilenip hatırlarını sormalı.
Öldüklerinde cenazelerini kaldırıp gömmekle yetinmemek lazım.
Telefonla insanlar birbirini arıyorlar. Kişisel değil , kurumsal yaklaşım şart.
Sinan Özışık: Devlet yasayla beş yüz kişi çalıştıran yerlerde spor yapılanması istedi. Demir yolları 1940 yılından itibaren Demirspor Kulüplerini kurdu.
Ankara, İstanbul, İzmir, Adana, Sivas Demirspor kulüpleri bu yasa gereği spor tarihine geçtiler.
Atletizm , güreş, halter , yüzme , su topu , basketbol , voleybol , futbol dallarında bu kulüpler çok başarılıydılar.
Yusuf Eldek beyaz eşofmanla sabah erkenden antrenmana çıkardı. Kara tren Ankara’ya girişte yavaşlardı. Yusuf Eldek koşarak kara treni geçerdi. Yolcular şaşırırdı.
1955’te Hürriyet gazetesinde Yusuf Eldek’in trenle yarışmasını yayımladı.
Hep Demirspor’da kaldı. Çok önemli hizmetleri oldu. 80 yaşında bile sahaya gelir ilgilenirdi.
Ben çok ödüllü mastırlar yarışı yaptım. Yusuf Eldek tüm mütevaziliğiyle bana yardım etmişti. Allah rahmet eylesin.
Tayfun Aygün : Sporun ve atletizmin emekçisiydi. Hep atletizmin ve sporun içinde kaldı. Günümüze yerleşti.
Cengiz akıncı: Köre kırmızıyı anlatamazsın. Şampiyon insan yaşlanınca sevdiklerini yanında görmek ister. Onlarla beraber olmak ister. Evden ayrılınca psikolojisinin yarısı bozulur.
Anneler, babalar nasıl başlangıçta çocuklarına bakıyorlarsa , çocuklarda onlara bakmalıdır. İlgilenmeyenlere de yaşlıların durumunu anlatamazsın.
Kimse alınmasın, ben durum tespiti yapıyorum .
İstanbul’da 7 yıldızlı huzur evleri var. Köşk bağışlayanlar , milyon bağışlayanlar orada kalıyor. Onları gezdiriyorlar.
Bu koordinatlar bozuk bir yapı. Kimsesizler yurdu, gariban içindir. Şimdi kimsesizler yurdunun yerini huzur evi aldı. Aileler yaşlılarını huzur evine yatırıyorlar.
Ne oldu bize ?
Vasfi Özçelik: Yusuf abi, sahada herkese derecelerini sorar ve teşvik ederdi. Onun ilgisi antrenör ve sporcuyu motive ederdi. Aynı yakınlığı bir de Gürel Örs abimiz yapardı. Allah ikisine de rahmet eylesin.
