Anlatması zor olan deneyimimi çok ağır geçirdiğim ateşli hastalık sırasında yaşadım. Ateşimin düşmemesi sonucu hastaneye yatırılmıştım. Yarı baygın yatıyor, artık işin sonuna geldiğimi düşünüyordum. Hayatımı gözlerimin önünden geçirip yaptıklarımın muhasebesini yapıyordum. 36 yılım pek de kolay geçmemişti. Ayrılan bir çiftin oradan oraya savrulan bir çocuğuydum. Geç bulduğum annemi çabuk kaybedecektim. Bu hastalık beni öldürecekti. Artık buna inanmıştım. Yurtdışında bulunan annemi düşünerek uyumaya çalışıyordum. Birden hâlâ anlam veremediğim bir bulutun etrafımı sardığını algıladım. Sis şeklindeki bu görüntü şekillenmeye başladı ve Almanya›daki annemin evi karşıma çıkıverdi. Sanki film seyrediyordum ama yukarıdan bir yerlerden bakıyordum. Annem telefonla konuşuyor, bir taraftan da onu kapıda bekleyen teyzeme elindeki poşetleri veriyordu. Telefonu kapattı ve hızla evden çıktılar. Ağlayarak koşarken birden havalandı. Hızla sırt üstü yere düştü. Yanma gitmek istedim ama bir türlü başaramıyordum. Ona öylece bakıyordum. Yanma koşanlar yan çevirdiler. Başınım arkasından yumruk girecek kadar bir yarıktan kan fışkırıyordu. Yapmam gereken şey yanına gitmek olmasına rağmen bir türlü bunu başaramıyordum. Birden onun götürülüşünü gördüm. Kırmızı gömlekli bir adam poşeti yerden alarak annemin konduğu arabanın içine girmek isteyen teyzemin eline verdi. Kendime geldiğimde farklı bir odada olduğumu fark ettim. Yoğun bakım odasına alınmıştım. Islak çarşafları değiştiren hemşire hanıma bir şeyler söylemek istedim ama ağzımı açacak halim yoktu. Ne kadar zaman geçti bilmiyorum. Gözlerimi açtığımda teyzem saçlarımı okşuyordu. Bütün gücümü toplayarak, «Benim yüzümden oldu. Annem benim yüzümden düştü. Öldü mü o? diye ağlamaya başladım. Her şey benim gördüğüm şekilde gerçekleşmiş. Çok şükür ki beyin kanaması riskini 72 saat içinde atlatmış. Bir ay sonra da her ikimizde benim evimde buluştuk. Ben ise beş yıldır yaşamın neresinde olduğumu ve hangi boyutu aşarak bu görüntüleri görebildiğimin cevabını arıyorum. Araştırmalarım sonucu bu deneyimi nasıl yaşadığımın cevabını alamasam da bir ipucu bulabilme şansımın şimdilerde daha yüksek olduğunu görebiliyorum Dilek KAYAŞ İzmir