İnsan insanca yaşamalı.
İnsan insan olduğunu unutmamalı.
Sanma…
İnsan bir lokma bir hırka için yaşar.
Başını sokacak kiralık bir ev için
Ailesiyle çocuklarıyla nefes almak için
Böyle bir hayat yaşamak değildir.
Bu hayat var olmak bile değildir.
Her insanın insani ihtiyacı vardır.
Gezmek gibi.
Sağlık gibi
Giyinmek gibi.
Isınmak gibi.
Karnını doyurmak gibi.
Yarından korkmamak gibi.
Her insanın insanlığa ihtiyacı vardır.
Adalet gibi.
Hukuk gibi.
Hoşgörü gibi.
Barış gibi.
Refah gibi.
Huzur gibi.
Kitap okumak gibi.
Tiyatroya, sinemaya gitmek gibi.
Tasasız kaygısız gülmek gibi.
Eğer bir insanın beklentisi yoksa.
Yarına dair umudu yoksa
Bu hayatta varlığı çalınmış demektir.
Sana vaat edilen ne?
Bir ışık mı? Bir renk mi?
Hep korku…
Hep karanlık…
Hep açlık…
Hep sefalet.
Kim yaşar?
Asgari ücret bu işte…
Kalbimiz söküldü.
Düşüncelerimiz yok sayıldı.
Ruh halimiz bozuldu.
İnsanlıktan çıktık.
Diyorlar tıklım tıklım,
Kahveler lokantalar
Lüks hayat
Şatafat
Bir eli yağda bir eli balda
Ne kadar da çok diyorlar.
Her şey tıkırında mıkırında
Sen bu söylenenlere kanma…
Her şey değil
Bazılarına maşallah!
Tıkır tıkır…
Şıkır şıkır…
İşte bu bazıları…
Bazıları
Asgari ücretin bu kadar düşük olmasının birer kanıtı.
Sefaletin çıplak gerçeği…
Söyle bana!
Sen ne zaman………………
Sormaktan vazgeçtim.
Sormuyorum yanıtını biliyorum.
Yanıtını bildiğimiz sorular ömrümüz.
Bilip de sustuğumuz ömrümüz.
Suskun, zavallı acınası ömrümüz.
En iyisi mi sen kendine sor.
Önce kendinden hesap sor.
Ben niye insan gibi yaşayamıyorum?
Ben insan mıyım?
Mesele bu.
Her şeyin başı insan olduğunu unutmamak…
Kim olursan ol!
İnsan olduğunu unutma.
İnsanın insanca yaşaması gerektiğini de…
