Futbol oynadığım dönemdeki anılarıma bu yazımda Ertan Adatepe’den bahsedeceğim. Lafı fazla uzatmadan buyurun... Gol kralı olmak kolay değil. Hele üç büyüklerin birinde oynamıyorsanız hayali bile uzak. Ama golle yatıp golle kalkarsanız, iki sene üst üste o etiketin sahibi olursunuz. Ankaragücü ve PTT takımlarında oynarken iki defa gol kralı olan Ertan Adatepe‘den söz edeceğim. PTT takımının kadrosunda olduğum yıllarda bir deplasman maçı için gittiğimiz İzmir’de Ertan ağabey ile aynı odada kalıyoruz. Sabaha karşı bir şeyin bir yerlere çarpan monoton gürültüsü ile uyandım. “Bu saatte tamirat mı olur?” diye düşünürken, sesin odanın içinden geldiğini fark ettim. Ertan ağabey, yaşamının bir parçası olan futbolu yaşıyor, gollerine uykusunda da devam ediyor. Yüzü duvara dönük uyurken karşısındaki rakip takımın kalesine gol atıyormuş gibi duvardaki lambrilere vole vuruyor. “Gol kralı böyle olunur” diye düşünürken uykuya daldım. Sabah “günaydın, İyi uyudun mu?” gibi doğal konuşmaların ardından Ertan ağabeye, geceki volelerden söz ettim. Ertan ağabey, ayaklarının üstünün acıdığını, şiştiğini söyledi. Birçok duvarda ayak izleri duruyor sanırım. Futbol oynadığı dönemin topa en sert ve nerde, nasıl vuracağını bilen ender isimlerden biriydi. ”King’‘ lakabı hiçbir zaman mütevazılığının önüne geçmedi.