Van’daki dikiş-nakış atölyesinde ev ekonomisine katkı…

Kayseri'de müstakil evde çıkan yangın söndürüldü

Zehra Aksu/ Van
Van’da yaklaşık dört yıl önce açılan dikiş nakış kursunda eğitim alan kadınlar, hem meslek öğrenerek üretiyor hem de ürettiklerini satarak ev ekonomisine katkı sağlıyorlar. Kursa katışan 17 kursiyer, sadece kurstan aldıkları el emeği ile değil evlerinde yaptıkları tamir ve dikim işleriyle de ev ekonomisine katkıda bulunuyor.  Türkiye Eğitim Kültür Sosyal Hizmet Vakfı’nın sağladığı kumaş ve makine desteği de kadınları oldukça rahatlatıyor. Arta kalan kumaşlar vakıf tarafından kadınlara ücretsiz veriliyor. Kursiyerler,  kurs bitiminde sertifika alarak eğitmenlik yapma hakkı da kazanıyor.
Safiye Günbay, uzun yıllardır kurs eğitmenliği yapıyor. Farklı kurslar da veren Günbay, esas branşının dikiş nakış olduğunu söylüyor. Alım gücünün düşmesi ile yeni kıyafetlerden çok tamir işlerine yönelen bir müşteri kitlesi olduğuna dikkat çeken Kurs Eğitmeni Günbay, atölyede ürettikleri kıyafetleri çok daha ucuza mal ettiklerini, mağazadan alınan benzer ürünün yarı fiyatına sattıklarını, aynı zamanda yıpranan kumaşlardan yeni ürünler diktiklerini anlatıyor. Temel amacının kadınlara katkı sunmak olduğunu belirten Günbay, “Kadınların kendilerini geliştirmesi, iş öğrenmesi ve kendi ekonomilerine katkı sunmaları için uğraşıyorum” diyor.
İşini severek yapan, kursa iki otobüs değiştirerek gelen Günbay, “Çok uzak olmasına rağmen geliyorum. Hiç sorun değil. Hem işimi hem de buradaki insanları çok seviyorum. Vakıf, öğrencileri her konuda destekliyor. Öğrencilere dikiş makinası, malzeme gibi her şeyi tedarik ediyor ” diye konuşuyor.
Her türlü kıyafet dikiliyor
Hafta içi günde 6 saat olmak üzere atölyede çalıştıklarını, atölyede farklı kursların olduğunu bildiren Günbay, yurtdışına da ürün gönderdiklerini, kursiyerlerin merkezden sipariş alarak dikiş diktiklerini söylüyor. Yöresel kıyafetler dahil olmak üzere istenen her türlü siparişi, İnternet seçilen modelleri de diktiklerini belirten Günbay, daha çok bireysel talepler üzerinden dikim yaptıklarını anlatıyor.
Yazın düğün sezonunda yoğun oldukların, daha çok yöresel kıyafet siparişi aldıklarını ve çok verimli sezonu geçirdiklerini aktaran Günbay, şu bilgileri veriyor:
“Kumaşları vakıf alıyor. Kursiyerlere el emeği veriliyor. Böylece hem işi öğreniyorlar hem de ekonomik olarak rahatlıyorlar. Kursiyer sorunu yaşamıyoruz. Hem mahalle içinde olmamız hem de kadınların ekonomik olarak istihdam edilmesi kursiyer sorunu yaşamamamıza neden oluyor. 
Çocuklu kadınlar için esnek çalışma saati uyguluyoruz. Dört saat burada olup hiçbir şey yapmamaktansa iki saat burada olup verimli çalışmaları çok daha doğru olur.”  
Maliyetler arttı
Kumaş maliyetlerinin arttığından şikayet eden Günbay, sözlerini şöyle tamamlıyor:
“Geçen yıl kumaşın metresini 100 TL’den alırken bu yıl 220 TL’ye alıyoruz. Modül üzerinden çalıştığımız için maliyetler artınca kumaşları belli bir kesime dağıtmak zorunda kalıyorum. Bir diğer modülde de kumaş vermediğim kesime dağıtıyorum. Hepsine dağıtamadığım için bölmek zorunda kalıyorum. Herkesin eşit miktarda kumaş almasını sağlamaya çalışıyorum. Kursiyerler arasında da bir uyum olduğu için kumaş bölmek zorunda kaldığımda sorun yaşamıyorum.”
“Bu işle bir nebze de olsa rahatladık”
Necla Özdemir, 33 yaşında ve dört yıldır dikiş nakış atölyesinde kursiyerlik yapıyor. 4 çocuğu olan Özdemir, hepsi öğrenci olan çocukları okula gönderdikten sonra bütün günü atölyede geçiriyor. Dört ayrı branştan sertifika alan, en çok dikiş yapmayı sevdiği için bu kursa devam eden Özdemir, başarısından dolayı vakfın kendisine dikiş makinası hediye ettiğini gülümseyerek vurguluyor. 
Sipariş konusunda oldukça yoğun olduklarını belirten Özdemir, çocuk pijamaları ve kıyafetlerine de talebin olduğunu bildiriyor. Müşterilerin genelde kurstan haberdar oldukları için geldiklerini ifade eden Özdemir, şunları söylüyor:
“Kursiyerler burada ise müşteri geldiği zaman sipariş alıyorlar. Çok yüksek fiyattan yapmıyoruz dikişi. Hem insanların alım gücü düşük hem de bizim işe ihtiyacımız var çünkü… Eşim, mevsimlik işçi. Geçim sıkıntısı çekiyoruz. Bu işle beraber bir nebze de olsa rahatladık. Sadece el emeğinden ücret almıyoruz. Aynı zamanda evde yaptığımız ürünleri de satıyoruz.”