Müzenin ortadan kayboluşu

Artun TALAY Naili Moran Atletizm sahası ile ilgili eski 400m engelli rekortmeni ve işadamı Cengiz Akıncı'nın görüşlerini dikkatinize sunmak istiyorum. Genç kuşaklar Naili Moran'ı bilmeyebilirler. Naili Bey spor ansiklopedisidir. Bu ansiklopediden bir sayfayı ilginize sunuyorum. Uluslararası Atletizm Federasyonunun yöneticisi olarak Naili Moran Türkiye'den yarışmaya katılacak bir grup atletle beraber Strazburg'a gider. Yarıştan bir gün önceki teknik toplantıda Naili Bey açılış konuşmasını yapar. Önce Türkçe konuşur. toplantıda bulunanlar birbirini dürterek, alaycı bir şekilde ne diyor bu gibisinden gülerler. Kafiledeki sporcularımız da bu alaycı dürtmeleri izlemektedir. Naili Moran daha sonra dediklerinin aynısını Almanca söyler. Arkasından aynı şeyleri Fransızca söyler, arkasından da İngilizce söyler. Naili Bey'in Japoncası yoktur. Ama yarışmalar için gelen Japon kafilesine de Japonca hoş geldiniz başarılar dilerim deyince bütün salon ayağa kalkar bu harika adamı ayakta alkışlar. Naili Moranı bu olaydan sonra bir trafik kazasında kaybettik. Şimdi de adına yapılan atletizm sahası yıkılıyor. İçim yanıyor içim. Bu sahada büyük şampiyonlar yetişti. Adeta müzeydi orası. Sahanın yanındaki federasyon binasının balkonundan, Naili Moran, Jerfi Fıratlı, İsmail Hakkı Güngör, Abdullah Kökpınar, Nuri Turan bakarlardı. Sahaya inip sırtımızı sıvazlarlardı. Hala onları oradan bakıyormuş gibi hissediyorum. İlker Çetin o zaman atletizm aşığı, Tıp Fakültesi öğrencisiydi. Naili abi İlker'i yanına çağırdı. Yarın antrenör olarak işe başlıyorsun dedi. İlker çetindeki antrenörlük potansiyelini keşfetmişti. Hem Naili abi, hem Jerfi abi, üst makamları en kritik konularda yetkinlikle ikna edebilecek teknik bilgiye fazlasıyla sahiptiler. Üst makamlara ''Hayır öyle değil, onu öyle yapamayız, bu iradenin karşısındayım'' dediklerinde üst makamlar onları dinlerlerdi.'' Yeni Naili Moran atletizm sahasının Uluslararası standartlarda 8 kulvarlı yapılmasını atletizm camiası olarak beklemekteyiz.