Süreyya Oral
Cumhuriyet döneminde zor koşullarda çoğu tarım ürünlerinin takasıyla hayata geçirilen fabrikalar vardı... Ülkenin en sıkıntılı dönemlerinde ekonomiye ve halka büyük katkılar vermiş fabrikalardı bunlar…
Gel zaman git zaman gelen yönetimler bu fabrikaları zarar ediyorlar diye ekonomik gidişin çıban başı olarak görmeye başladılar.. Bizlerin KİT, BİT olarak bildiğimiz bu kuruluşlar teker teker özelleştirilmeye başlandı…
Bu özelleştirmeler sonucu madenlerin başındaki Etibank’ı, dokuma, giyim kuşamın başındaki Sümerbank’ı tarihe gömdük… Gel zaman git zaman şeker fabrikaları da, kağıt fabrikalarıyla ilgili SEKA da aramızdan ayrıldı…
Bu ayrılışlar bizlerde hep ekonominin çıban başları ortadan kalktığı için bundan sonra bir sıkıntı yaşamayacağımız düşüncesini oluşturdu… Daha ziyade başımızda bulunan yöneticilerin değişik zamanlardaki söylemlerinden dolayı hep bu kanıya kapıldık…
Biz ekonomide düzelme beklerken alınan yeni kararlar sayesinde üzerimizden sanki TIR geçti. Bunlar yolcu garantili yapılan havaalanları, yolcu garantili yapılan şehir hastanelerdi. Garanti miktarlarının gerçek rakamın çok çok üstünde olması buralara verilen paraları da eskisinden çok hale getirdi… Bu yeni sistemin kazanması için bazı havaalanlarının ve kamu hastanelerinin kapatılması da işin tuzu biberi oldu.
Bunları gördükçe insan ister istemez keşke KİT’ler ile BİT’leri bu kadar çabuk harcamasaydık iyi kötü ekonomiye bir katkıları vardı diye düşünüyor. Biz bu yeni KÖİ ile uğraşırken Merkez Bankası'nın döviz sıkıntısını gidermek için vatandaşın elinde ve yatak altında bulunan dövizleri toplamak için getirilen Kur Korumalı Mevduat sistemi de yeni uygulamaların üzerine ekilen acılı pul biber oldu…
Ve sonuçta yılı zararla kapayan bir Merkez Bankası'yla karşı karşıya kaldık… Ekonomiyi düzeltmek için KİT’lerin BİT’lerin ellerin çıkarılmasından zarar eden bir Merkez Bankasına geldik…
Yöneticilerin şapkalarını önlerine koyup biz nerede yanlış yaptık diye düşünmelerinin zamanı çoktan geldi, geçiyor bile…