Formanın rengi, futbolun ruhu

Murat GÜRGEN Futbolda son yılların modası farklı renkte forma tercihleri. Alternatif renkte beşinci formaya sahip olmak önceleri FIFA uygulamalarının getirdiği bir zorunluluktu ama zaman ilerledikçe kelimenin tam anlamıyla fanteziye dönüştü. Yeni renklerin taraftara forma satışını artıracağını zanneden kulüpler, kantarın topuzunu kaçırmaya başladı. Ankaragücü’nün bu sezon için sahip olduğu beş forma bana göre tam bir plansızlık ürünü. İlk forma enine sarı lacivert çizgili “Efsane Dalton”. İkincisi sarı ağırlıklı, omuzları lacivert “Islak” forma. Buraya kadar sorun yok. Şimdi bir de lacivert forma beklersiniz değil mi? Çünkü eğer rakip takım sarı forma giyiyorsa, siz de lacivertle çıkarsınız. Ama bu sezon her nedense lacivert forma düşünülmemiş. Üçüncü forma açık sarı “Umut” isimli forma. Siyah “Kurtuluş” ile “Enerjik” adı verilen siyah forma ise zaten takımın renkleri değil. Hal böyle olunca, renktaş Fenerbahçe’nin karşısına fuşya, Galatasaray maçına ise siyah forma ile çıktı Ankaragücü. Tüm Türkiye’nin dikkatle izlediği iki önemli maçta da kendi renklerini sahaya sürmedi, süremedi. Rakipler zaten kadro bakımından güçlüydü. Kendi rengini taşımayan, izleyenlerin ilk bakışta Konyaspor mu, Başakşehir mi, hangi takım olduğunu anlayamadığı bir formayla çıkınca, psikolojik üstünlük de tamamen rakibe verilmiş oldu. Diyeceksiniz ki “Kalede 36 şut görmenin ve mağlubiyetin nedeni forma rengi mi?” Elbette o değil. Üzerinde İmalat-ı Harbiye’nin arması bulunan her forma benim için çok güzeldir ama önemli olan futbolun ruhunu korumak. “Futbolcular ruhsuz oynadı” diyorsanız, önce kimliğe sahip çıkmak, sporcularda “aidiyet” hissi oluşturmak gerekir. Bunun da ön koşulu her sezon rekor sayıda transfer yapmak yerine, altyapıya dayanan uzun vadeli planları yapmak, sistem oluşturmak. Forma rengi planlaması, işin sadece birinci adımı, en basit yanı.