Bu da tarihe karıştı

Süreyya Oral Olağanüstü günler dahil her Perşembe günü beklediğimiz, bu beklemenin saatler sürdüğü bir yerdi Cumhurbaşkanlığı Köşkü bir nolu nizamiyesi, bilinen adıyla şeref kapısı.. Bu kapı önünde çok günlerimiz geçti… Davetlileri girerken takip et, çıkışta arabasını kenara çektir ve içerdeki görüşmelerle ilgili bilgi almaya çalış. Yaz, kış hava aşırı sıcak veya soğuk. Hiç önemi yoktu bizler için, görüşmeye giren kişinin çıkışta doyurucu bilgiler vermesi her şeyden önemliydi.. Perşembe günleri beklemenin sebebi başbakanın cumhurbaşkanı ile haftalık olağan görüşmesini yapmasıydı… Başbakanlar yaklaşık bir, bir buçuk saat süren görüşmeden sonra çıkışta makam arabasını nizamiyenin çıkışında sağa yanaştırır ve arabadan çıkarak ayak üstü açıklamalarda bulunur, sorularımızı yanıtlardı.. Yıllar sonra nizamiyedeki nöbetçi noktasındaki küçük kulübenin bir bölümü odaya çevrildi ve başbakanlar açıklamalarını burada yapmaya başladı... 1980 sonrasında Başbakan Turgut Özal da ilk zamanlarında açıklamalarını bu nizamiyedeki odada yaptı… Ancak aradan kısa bir süre geçtikten sonra bir sürprizle karşılaştık… Nizamiyede bizler beklerken başbakanlık basın müşaviri arkadaşımız , başbakanın açıklamasını konutta yapacağını söyleyerek bizleri köşkün karşısında bulunan başbakanlık konutuna davet etti. Konuta geçtiğimizde çalışma ofisi olarak kullanılan kısma bir kürsü ve ses düzeni konularak toplantı salonuna dönüştürüldüğünü gördük… Turgut Özal açıklamasını burada yaptı ve sorularımızı yanıtladı… Açıklama ve soru cevaplar oldukça uzun sürmüştü.. O günden sonra biz haftalık görüşmeler sırasında başbakanın açıklamasını yapmasını hep burada bekledik. Her gazeteden her televizyon kanalı ve haber ajanslarından yöneticiler hangi muhabir, kameraman ve foto muhabirini gönderirse onlar gelir izlerlerdi. Akreditasyon yoktu telefon edip şunu gönderin veya göndermeyin demek yoktu… Aradan geçen yıllar, yapılan Anayasa değişiklikleri, referandumlar ile değiştirilen sistem nedeniyle artık böyle bir toplantı beklemek hayal oldu…Medya kuruluşlarının istediği muhabir, kameraman ve foto muhabirini göndermesi de hayal oldu… En büyük hayal ise aykırı, eleştirel bir sorunun sorulması olarak tarihe geçecek.